De liefde die ik voel voor de vrouw die ik bemin
<English version below>
Graag wil ik iets delen uit het diepste van mijn ziel. Het gaat over de liefde die ik voel voor mijn geliefde Kristine. Meermaals kreeg ik de voorbije weken en maanden van mensen te horen dat Kristine mijn tweelingziel zou kunnen zijn, of mijn tweelingvlam, of mijn tweelingstraal …
Ik wil daar graag voor mezelf iets over delen hoe onze liefde voor mij voelt. Zelf lees ik weinig of geen boeken en heb ik me dus ook niet verdiept in de thema’s van tweelingzielen, tweelingvlammen en tweelingstralen … Ik wil hier delen over hoe onze liefde voor mij voelt voorbij de kaders omdat net daarin voor mij persoonlijk de kracht en magie is gelegen. Voor mij persoonlijk voelt dat de sleutel van de liefde die ik met Kristine ervaar in het voelen is gelegen … In het “niet benoemen”. In het “niet weten” … Dat het ergens niet gelabeld kan worden … Voor mij voelt de liefde dan ook als een soort meer waar je in springt … Je kan er veel over vertellen maar het werkelijk ervaren dient zich pas aan als je in het meer duikt …
Ik voel dat ik mijn verbinding met Kristine dus ergens niet kan labelen in een concept. Ik kan er woorden aan geven maar de beleving gaat telkens voorbij de woorden. Voor mij voelt de ontmoeting met Kristine als ik het in woorden dien te gieten als de ontmoeting van het andere deel van mijn eigen ziel. Iets wat in kern voorbijgaat aan woorden maar voor mij persoonlijk het dichtst kom bij wat ik voel. Hoe ik het best kan beschrijven is een gevoel van diep thuiskomen. Het is een gevoel alsof zij mij is en ik haar. Alsof onze beide lichamen worden bewoond door één ziel. Dit in woorden beschrijven is op zich al beperkend voel ik omdat ik ergens nooit in woorden zal kunnen gieten wat er door mezelf en door ons samen stroomt. Het gaat veel dieper dan eender welk woord ooit zal kunnen bevatten. Net zoals de magie in onze ontmoeting niet te rationaliseren is. Voor mij ligt de sleutel in “het onnoembare” …
Dus is Kristine mijn tweelingziel, tweelingvlam of wat dan ook? Dat zijn allemaal concepten buiten onszelf … Dus dat weet ik niet en hoeft voor mij ook niet en verandert uiteindelijk niks aan onze verbinding … Voor mij voelt de liefde als iets dat je dient te proeven en te ervaren. Het gaat voel ik voor mij over de verbinding en de ervaring . Ik merk en voel ook voor mezelf dat iedere stap en iedere ervaring op het pad van liefde in het verleden een noodzakelijke stap was naar het moment van de ontmoeting met Kristine. Alles was noodzakelijk en een voorbereiding tot het punt van onze ontmoeting. In ons samenzijn werd voor mij duidelijk dat er geen andere keuze was voor mezelf dan met mijn volle hart kiezen voor de vrouw die ik nu bemin. Dat dit het pad is dat zich aandiende waarbij ik volledig vanuit mijn hart voor haar koos. Een liefde die voor mij dieper gaat dan alles wat ik ooit heb ervaren en tegelijk voelt alsof ik het altijd heb gekend. Ik voel in alles dat onze liefde fysieke tijd en ruimte overstijgt. Dat onze verbinding niet gebonden is aan de ketenen van de fysieke wereld.
Maar net hierin ligt voor ons ook een diepe persoonlijke inwijding besloten. Omdat onze ziel voel ik voor één van de moeilijkste paden heeft gekozen. Gezien onze stoffelijke lichamen zijn geboren in een ander fysiek land (zij Armenië en ik België) worden we beiden geconfronteerd met de beperkende systemen buiten onszelf en het bijhorende onrecht. De buitenwereld (lees het systeem) waarin we leven ziet ons als louter een lichaam met een bijhorend paspoort en paspoortnummer dat beperkt word in gaan en staan. In ons samenzijn voelen wij die grenzen niet. Wat wij voelen in onszelf is iets dat deels nog niet is belichaamd in deze fysieke wereld en dat is bij momenten niet altijd makkelijk als je in deze fysieke wereld leeft.
Het is bij momenten zelfs heel erg uitdagend. Net zoals het ook soms uitdagend is om zo intiem te delen. Maar ik voel dat ik dit wou delen vanuit mijn ziel. Dit is mijn waarheid en van daaruit spreek ik … Vanuit mijn ziel … Van ziel tot ziel … Uiteindelijk voorbij alle illusies en uiterlijke is het op zielsniveau dat de mooiste verbinding ontstaat en waar we allemaal verbonden zijn. Ver voorbij alle kaders van wat goed en fout of echt en onecht is …
I want to end this text with some personal words to you Kristine, my beloved, when I look with the eyes of my heart then to see you is to see me and to see me is to see you. Loving you is loving me and loving me is loving you and that makes us one!
Groet vanuit het hart en veel liefde voor elk van jullie
Jan
<English version below>
The love I feel for the woman I love
I would like to share something from the depths of my soul. It’s about the love I feel for my wife Kristine. Several times I have heard from people during the past weeks and months that Kristine could be my twin soul, my twin flame, my twin ray …
I would like to share something about how our love feels for me. I don’t read a lot of books and so I am also not so familiar with the theme twin souls, twin flames and twin rays … I want to share something about how our love feels for me beyond all this frameworks. For me personally it feels the key of the love that I experience with Kristine lays in the field of “feeling” … In the “not labeling”. In the “unknown and not knowing” … That what we feel can not be labeled in some way … For me, love feels like a lake you jump into … You can tell a lot about it but the real experience only comes in when you dive into the lake …
I feel that I cannot label my connection with Kristine in a concept. I can give words to it but the experience always goes beyond the words. For me the meeting with Kristine feels like if i have to put it into words as the meeting of the other part of my own soul. Something that is about more then words but for me personally comes the closest to what I feel. I can best describe it as a feeling of deeply coming home. It is a feeling as if she is me and I her. As if our two bodies are inhabited by one soul. To describe this in words is in itself impossible, because I will never be able to put fully into words the energy that flows through us. It goes much deeper than any word will ever be able to contain. Just as the magic in our meeting can not be rationalized. For me the key lies in what can not be named …
So is Kristine my twin soul, twin flame or something else? I do not know and do not have to know because after all it is about the connection we feel … For me, love feels like something you have to taste and experience. It’s about the connection and the experience. I also notice and feel for myself that every step and every experience on the path of love in the past was a necessary step towards the moment of meeting with Kristine. Everything was necessary and a preparation to the point of our meeting. In our meeting it became clear to me that there was no other choice for me than to choose with whole my heart for the woman I now love. A love that is going deeper then all what I experienced before and in the same time feels like I have aIways know. I feel in everything that our love transcends physical time and space. That our connection is not tied to the chains of the physical world.
But in this lays also a deep initiation for us . Because I feel our souls have chosen one of the most difficult paths. Since our physical bodies are born in another physical country (she in Armenia and I in Belgium), we are both confronted with the limiting systems outside of ourselves and the associated injustice. The outside world (read the system) in which we live sees us as merely a body with a corresponding passport and passport number that is limited in going and standing. In our meeting we do not feel those boundaries.
What we feel in ourselves is something that has not yet been embodied in this physical world and that is not always easy when you live in this physical world. It is even very challenging at times. Just like it is sometimes challenging to share so intimately. But I feel that I wanted to share this from my soul. That this also is part of my soul mission. To share about this from the depths of my soul. From soul to soul … And after all it is at the soul level that the most beautiful connection is created. Far beyond all frameworks of what is right and wrong or real and unreal … This is the truth that I feel beyond all labels …
I want to end this text with some personal words to you Kristine Uzunyan, my beloved, when I look with the eyes of my heart then to see you is to see me and to see me is to see you. Loving you is loving me and loving me is loving you and that makes us one!
Greeting from the heart and love to all of you
Jan
