Vandaag was ik met een vriendin die ik een tijdje niet had gezien op stap in Nederland. We hadden het onderweg over het belang van de verbinding van het mannelijke en het vrouwelijke. Zowel in als buiten onszelf. Onderweg genoten we van een prachtige zonsondergang langs het water waar we onderweg ook halt hielden om te genieten van de zonsondergang waarbij we ook enkele foto’s namen. Wanneer ik nu deze foto bekijk zie ik opeens de energetische lading van deze foto. Omdat ook hier de verbinding tussen het mannelijke en het vrouwelijke heel sterk zichtbaar is. De foto is als het ware een spiegel van dit proces. Rechts in de lucht de zon als het mannelijke principe. Links onderin het vrouwelijke principe in de hond die luistert naar de naam Luna en staat voor de maan. De hond die ook staat voor de wolf en enorm is verbonden met het vrouwelijke. Beide komen ze samen in de lichtflits ter hoogte van het hart. Mannelijk en vrouwelijk die samen komen in het hart. Rechts en links, boven en beneden, zon en man, … samensmelting van polariteiten … Dat is de energetische spiegel die ik zie in deze opstelling van de foto …

Het meer van het onbekende

Vele jaren terug was er een vrouw die me eens zei. Jan, het is alsof je een soort rechtstreekse verbinding hebt met de kosmos en inspiratie weet op te vangen uit de ether. Ik zou je als het ware willen vragen om daar iets mee te gaan doen … Ik had toen de woorden gelaten voor wat ze waren … Kritisch als ik toen nog wel was … Tot ik nu ook besef hoe deze woorden en vele andere zaken op zijn plek komen …

De voorbije jaren krijg ik steeds meer boodschappen door … Waarbij het voelt alsof een stem vanuit het diepste van mijn ziel tot mij spreekt … Het voelt daarbij als dat gidsen tot mij spreken vanuit de stilte … In boodschappen inzichten, visioenen, … Veel van de boodschappen die ik hier de voorbije jaren heb gedeeld zijn boodschappen die zo zijn gekomen … Boodschappen, inzichten en visioenen die vanuit de stilte en het diepste van mijn ziel komen … Alsof ik ze zomaar uit de ether kan plukken … Om ze daarna op een toegankelijk manier naar buiten te brengen … Ik krijg steeds meer berichten van mensen die zeggen hoe inspirerend en helend de dingen zijn die ik deel  … Waardoor ik ook enorm besef hoe belangrijk dit is om dit te durven doen …

Want dit delen was door ook diepe angsten gaan … En diepe angsten heb ik werkelijk gevoeld … Tot in het diepste van mijn cellen … Ik kon werkelijk de pijn in mijn ziel voelen waar ik door diende te gaan om werkelijk te gaan staan voor wie ik ben en ik kon tegelijk ook de collectieve pijn voelen van een wereld waarin talenten als oa helder voelend zijn, ziener zijn, helder horend zijn, visioenen van engelen en gidsen horen … werden onderdrukt … We komen uit tijden waar mensen hiervoor werden gefolterd, vermoord, op brandstapels gezet … Omwille van iets wat zo natuurlijk en zo krachtig is … iets wat deel is van onze essentie … De ironie is dat die onderdrukkers dan net mensen en instellingen zijn die puur gericht zijn op angst zaaien, manipuleren, machtshonger, hebzucht, …

Het is meer dan ooit tijd dat mensen naar buiten durven treden, dat we ons eigen bestaansrecht en dat van de wereld verder opeisen, … Onze eigen talenten ten volle mogen ontwikkelen en doorheen oude angsten en pijnen gaan … Niet in strijd maar in liefde en zachtheid … Werkelijke heling en genezing is enkel mogelijk via compassie … Anderen en onszelf vergeven voor wat dat ook mag zijn …

Ook nu in Orval krijg ik opnieuw een bewijs dat wanneer ik me afstem de boodschappen die doorkomen de juiste boodschappen zijn … Daarom deel ik het hierbij deze nog eens omdat het een boodschap is waarvan ik voel dat het voor vele zielen van toepassing is …

Soms is het nodig om het onbekende in te springen … Ook al betekent dit vaste grond achter je te laten … Om de diepte in te duiken … In het meer van emoties … Voorbij de verhalen die we onszelf vertellen verschijnt er daarna iets nieuws … Alles waar we bang voor zijn bestaat er niet … Het waren slechts de verhalen die we onszelf voorhielden of die anderen ons voorhielden …

Het mooiste verhaal is dat van het hart …

Vele groetjes,

Jan

Cordoba het oude hart van Europa

Cordoba, in de 10e en 11e eeuw de grootste stad van het toenmalig Europees grondgebied en het kloppend hart van Europa onder Moorse heerschappij. In die tijd van het Al Andalus leefden Joden, Christenen en Moren er vreedzaam samen. In 11e eeuw woonden hier tot 1 miljoen mensen. 3 keer meer als op vandaag … Voor mij voelt deze streek in Al Andalus als een beetje thuiskomen … Ook de geschiedenis van de streek boeit me enorm …

Het is pas met de komst van de katholieke koningen dat er een einde kwam aan deze vreedzame tijd die er ooit heerste toen de Moren er waren. Wat de katholieke koningen in Spanje hebben gedaan is werkelijk hallucinant. De katholieke koningen die oa ook Columbus op pad stuurden. In de geschiedenislessen leren we soms dat zij de helden zijn, dienen we op school de data van buiten te leren wanneer Columbus bv Amerika ontdekte …

Wat minder aan bod komt is dat de katholieke koningen de inquisitie in gang hebben gezet. Dat vele miljoenen mensen waaronder Joden, Moslims, vrouwen, mannen en kinderen werden gefolterd en vermoord. Waar ook minder aandacht naar gaat is dat Columbus en zijn gevolg op hun beurt in opdracht van de katholieke koningen overal waar ze kwamen vele mensen hebben afgeslacht in een ontembare honger naar geld en macht. Toch zijn zij de figuren die op school soms de hoofdrol spelen en degenen die als helden worden afgeschilderd …

Het Spaans koningshuis heeft echter vele gruwel aangericht in de loop van de voorbije eeuwen onder het mom van het creëren van een Spaanse staat en in een ontembare honger naar land en macht. Ook Moren hebben uiteraard gruwelijke dingen gedaan in de geschiedenis. Waar je echter niet onderuit kan is dat er onder hun heerschappij een grote bloeiende cultuur in Spanje aanwezig was waar verschillende culturen in vrede samen leefden … Wat ongezien was in die tijd …

Bovendien brachten ze veel kennis naar het Westen zoals wiskunde, astrologie, filosofie, geneeskunde, … Iets waar we vandaag nog steeds de vruchten van dragen. Alleen is dat niet meer zo zichtbaar … Het is misschien wel een van de meest onderschatte en vergeten zaken …

Als je een weerstand hebt op de Islam, op Arabieren of wat dan ook duik dan eens in de geschiedenis en je zal versteld staan … Het zal je misschien meer gebracht hebben dan je durft te denken en mss zijn je wortels wel meer verbonden met de Moren dan je denkt …

Wat ik nu soms hoor over mensen uit het Midden Oosten is dat ze ons werk komen afnemen, dat ze profiteren, … Die mensen zullen er zeker ook zijn … Maar kijk ook eens dieper … Er zijn vele anderen … En zoals ik hierboven beschrijf gaat het veel dieper … De Arabieren hebben ons ook meer gebracht dan dat je voor mogelijk zou houden …

Er zullen altijd mensen zijn die het goed voor hebben en anderen die het minder goed voor hebben … Dat is overal zo … Zeker is echter ook dat er eens in Spanje een poort van Oost naar West was en het heeft ons meer vruchten gebracht dan je ooit voor mogelijk zou houden … Het voormalige Al Andalus heeft het Westen meer gebracht dan we wel en goed beseffen …

Kijk dieper en de waarheid zal je geopenbaard worden … De geschiedenis zoals ze ons op school tonen is vaak slechts fragmentarisch en vanuit een bepaald perspectief geschreven … geschreven van uit het oogpunt van de helden zelf … Die in kern eigenlijk geen helden zijn  … Net zoals dat vandaag op veel gebieden niet anders is …

Misschien wel het meest uitdagende stuk in mijn leven was ervoor durven kiezen om werkelijk mijn eigen weg te gaan. Om de wereld in te trekken en onbekende paden te betreden. Wat in het begin soms heel erg beangstigend was. Bovendien had ik lang de veronderstelling dat alleen zijn zielig is en dat was een projectie die ik als jongere lang had.

Uiteindelijk is mijn eigen weg gaan het meest bevrijdende dat ik ooit gedaan heb. Daarin heb ik werkelijk mijn vrijheid gevonden. Ook al diende ik daarvoor bepaalde zekerheden achter te laten. Veel van mijn angsten die ik had bleken uiteindelijk telkens opnieuw te smelten als sneeuw voor de zon. Het leven toont me steeds dat ik nooit alleen ben. Integendeel, de meest mooie en bijzondere ontmoetingen komen steeds opnieuw.