Een tijd van naar binnen gaan
Wie ben ik? Het is misschien wel de meest gestelde vraag die er bestaat. Wat maakt dat mensen hier zo mee bezig zijn? Het feit dat deze zoektocht universeel is maakt dat we collectief voor een stuk zijn vergeten wie we werkelijk zijn. Anders zouden we deze vraag immers niet stellen. Dit impliceert ook dat we ergens weten dat we iets fundamenteels missen. Zonder gemis immers geen zoektocht. Zonder schat geen schatzoekers. Zonder bron geen rivier. Het “ik” waarmee we geleerd zijn ons te vereenzelvigen is niet meer dan de bovenlaag van ons bestaan. Daarnaast is er een dieper verlangen in iedere mens aanwezig om dieper te gaan. Om terug te gaan naar de essentie. Om werkelijk thuis te komen bij ons zelf.
Om tot de kern van ons bestaan te gaan dienen we de bereidheid te tonen om te duiken in de onderstroom. Voorbij de oppervlakkige verschillen. Het vergt moed om dit te doen. Want het betekent ook een stuk van jezelf opgeven. Wanneer je duikt kan je immers zien wat anders onzichtbaar is. Dat het uiterlijke ik en ego slechts bestaan aan de oppervlakte. Dat het ware zelf verbonden is met dan van anderen. Aan de oppervlakte kijken we elkaar in de ogen terwijl in de onderstroom we dezelfde ogen hebben.
Het vergt moed om te duiken in oceaan van het bestaan. Om zo de illusie van afgescheidenheid te doorprikken. Het is echter een noodzakelijke duik om werkelijk thuis te komen bij jezelf en de ander. Want daar in de onderstroom toont zich het verhaal van het waarlijk broeder – en zusterschap. Het verhaal van één grote familie.
Ik merk voor mezelf dat ik momenteel tijd voor stilte wil integreren in mijn leven. Dat ik nood heb aan een periode van rust. Om contact te maken met waar ik werkelijk voor wil gaan in mijn leven. Een tijd om naar binnen te gaan. Om te kijken wat me niet langer dient en wat ik wil loslaten. Om dan van daaruit opnieuw naar buiten te treden. Ik heb het gevoel dat ik opnieuw op een gigantisch kruispunt sta in mijn leven. Een kantelpunt op verschillende gebieden zowel privé als professioneel. Een spanningsveld van weten en niet weten. Van vasthouden aan zekerheden of overgeven aan het onbekende. Van angst versus vertrouwen. Ik weet en voel al langer dat ik iets wil gaan doen in de toekomst met mensen rond de vraag wie ben ik en doelen stellen in het leven. Ik wil voor mezelf nu tijd vrijmaken om de vorm duidelijk te laten worden. Daarom integreer ik een periode van stilte. Duik ik even de stilte in om te kijken wat zich in de onderstroom aandient. Tot binnenkort.
Warme groet,
Jan
