Tbilisi, Pasen 2018 (English version below)
Aangekomen op de luchthaven van Tbilisi krijg ik een lift van de vader van de man in wiens huis ik verblijf in het oude centrum van Tbilisi. Het zijn de enige twee nachten voor mijn reis die ik heb geboekt … Het is een heel hartelijke en zachte man en de ontmoeting is fijn. Eens in de wagen verandert zijn stijl echter in een ruw rijden … Opeens besef ik waarom … Als je hier in Georgië niet op je strepen staat overleef je het hier niet in het verkeer … regels zijn hier relatief en iedereen lijkt als een woeste stier door het verkeer te rijden … Wat me direct opvalt in de stad is de koele sfeer, de vele kapotte gebouwen, … . Op straat zie je meer mannen dan vrouwen … Wat me ook opvalt is de koelheid en de ruwheid bij de meerderheid van de mensen hier … heel veel mensen dragen hier een aura van verharding rond zich …
Aangekomen in de oude stad zie ik het beeld van de Kartlis Deda in de heuvels rond Tbilisi … Een reuzengroot vrouwenbeeld dat over de stad uitkijkt … Intuïtief voel ik dat ik daar iets te doen heb … Het is best opvallend dit beeld van deze vrouw die over de stad uitkijkt … Omdat deze stad in het algemeen weinig vrouwelijkheid lijkt uit te ademen … Wanneer ik beter naar het beeld kijk is het me ineens duidelijk dat deze vrouw hetzelfde verhaal lijkt te vertellen … De op het eerste zicht vrouwelijk lijkende figuur is helemaal niet zo vrouwelijk … Wat ik zie in het beeld toont hetzelfde wat ik voel hier in Tbilisi … ik zie een beeld van verharding en verstarring … Er zweeft hier als het ware een aura van onderdrukking en pijn door deze stad. Het lijkt wel alsof emoties uit deze stad voor een groot stuk zijn verdwenen. Het zachte vrouwelijke in zowel de man als de vrouw is grotendeels afwezig.
Ook het beeld van deze vrouw zit net als veel mensen in deze stad opgesloten in een pantser. In het beeld zie ik geen zachte vrouwelijke vormen maar een afgetraind lichaam. Een volledig afgetrainde en uitgelijnde onderbuik, gespierde mannelijke armen, zelfs haar borsten lijken zich volledig opgespannen te hebben en alle zachtheid te hebben verloren … Het doet me een beetje denken aan het beeld van Jeanne d’Arc die zich ook diende te kleden en gedragen als een man om te kunnen overleven in een patriarchale wereld waar geen ruimte was voor gevoelens … Het doet me denken aan het gegeven dat veel vrouwen eerst in hun mannelijke pool dienen te gaan staan om daarna in hun zachtheid te kunnen zakken … Net zoals dat ook in het Westen het geval is geweest en nog deels is … Wat ik hier zie in Tbilisi is veel hardheid en tevens een nieuwe generatie die aan het uitbreken is …
Paasmaandag, Tbilisi
Vandaag besluit ik een ritueel met water uit de bron van Glastonbury te doen bij het beeld. Ik heb geen plan of kaart van de stad en heb enkel internet in het huis waar ik verblijf dus besluit ik om op gevoel door de stad te wandelen zoals ik dat altijd doe als ik ergens kom … Ik neem een van de flesjes water mee … De plaats waar ik verblijft ligt aan de voet van een heuvel die luistert naar de naam Solaki heuvel van waarop het beeld over de stad uitkijkt. Via een kabellift kan je de berg op zie ik maar ik voel echter dat ik een stukje wil wandelen en besluit te voet de berg op te gaan en even de drukte van de stad achter me te laten. Het is een fikse beklimming en even voelt het alsof ik opnieuw de Tor van Glastonbury aan het beklimmen ben. Opnieuw ga ik met het water de berg op.
Na een korte beklimming kom ik voorbij een kerk die luistert naar de naam Betlehem kerk. Ik besluit even binnen te gaan. Wanneer ik binnenkom stel ik vast dat er een Orthodoxe viering bezig is … Ik neem een plaatsje in de kerk en luister hoe de priester mantra’s zingt … Iedereen staat recht en de meeste mensen hebben een kaarsje in hun hand … wanneer ik mijn ogen sluit beginnen mijn oogleden te trillen en komt een boodschap door … “Je bent hier om het water en het vrouwelijke te brengen in deze tempel, je bent hier om het water te verenigen met het vuur …” Daarna blijf ik even in de stilte verder naar de mantra’s luisteren terwijl ik de verbinding voel met het vuur dat de mensen dragen en het water dat ik in mijn rugzak draag …
Wanneer ik buiten kom zie ik dat er een fontein aan de kerk staat die droog staat … Ik haal mijn schelp die ik altijd gebruik ook tijdens de reizen en doe een waterritueel aan de droge fontein … daarna ga ik verder op weg … na een nieuwe beklimming kom ik opnieuw aan een kerk uit … opnieuw besluit ik even binnen te gaan … alsof de timing perfect uitkomt is ook hier een viering bezig … opnieuw hetzelfde beeld … een mannelijke priester die mantra’s zingt en alle aanwezigen die een vuur dragen … opnieuw stem ik me even af en voel opnieuw dat ik ook hier het water opnieuw naar deze plek dien te brengen … buiten aan de kerk doe ik opnieuw een waterritueel …
Mijn tocht gaat daarna terug verder de berg op … Na een nieuwe steile beklimming kom ik op een plek aan de voet van het beeld Kartlis Deda uit … net op dat moment zie ik twee mannen hand in hand passeren … een verliefd koppel … Het past volledig in de energie van het terugbrengen van het vrouwelijke aspect dat deze twee mannen hier net passeren… Hier in Tbilisi heb ik tot dusver nergens een koppel mannen gezien … Een vriend had me zelfs gezegd voor mijn vertrek dat het recent nog voorkwam dat in Georgië homo’s werden opgejaagd of aangevallen … Wanneer de mannen verder gaan doe ik een afstemming en ritueel aan de voet van het beeld … Ik sprenkel het water op de aarde om zo het water terug te brengen naar deze plek …
Wanneer ik daarna de berg terug af ga kom ik een vrouw tegen die Engels spreekt en waarmee ik een praatje sla … Ik vraag haar naar de geschiedenis van dit kwartier van de stad … ze vertelt me dat hier vroeger de oude vuurtempels stonden van het Zoroastrisme … ik stel haar de vraag waarop ik eigenlijk zelf het antwoord weet of hier ook watertempels zijn en ze zegt dat dit niet het geval is … Ineens is het me duidelijk dat het beeld dat ik doorkreeg klopt … Ik diende het water naar deze tempels te brengen om het te verenigen met het vuur van de tempels van het Zoroastrisme … Op mijn terugtocht besluit ik nog even binnen te gaan in de Betlehem kerk … mensen zijn nog steeds mantra’s aan het zingen … ik sprenkel nog enkele laatste druppels water in mijn handpalmen en vraag daarna een kaarsje aan één van de priesters dat ik daarna aan een vuur ontsteek … Ik sluit mijn ogen en zie hoe het water en het vuur zich verenigen binnen en buiten mezelf en ik voel dat wat ik diende te doen in Tbilisi is gebeurd …
Later die dag wandel ik opnieuw op gevoel door de stad … Na een uurtje wandelen kom ik aan bij een heuvelrug een stuk voorbij het stadscentrum … Mijn oog valt op een bordje met Mtatsminda Pantheon en ik besluit de beklimming te maken de heuvel op … Het is opnieuw een hele steile beklimming die spiraalsgewijs naar boven loopt … Na een eindje wandelen kom ik uit bij het Pantheon … Wanneer ik van hieruit de stad in kijk zie ik Tbilisi als in een lappendeken voor me uitgestrekt … Deze keer heb ik geen water mee gezien ik het ritueel deze morgen heb gedaan met het water … Aangekomen aan de achterkant van de tempel komt er een glimlach op mijn gezicht wanneer ik zie dat er hier een bron uit de berg ontspringt … ik verfris me even aan het water en ga daarna de tempel binnen die naast de bron staat … wat me direct opvalt in de tempel is dat hier geen kaarsjes branden … Ik besluit vier kaarsjes te nemen en ze in elke hoek van de tempel te ontsteken terwijl buiten om de hoek het water uit de bron stroomt … Opnieuw komen water en vuur samen …
Tot onderweg …
Warme groet,
Jan
English version
Tbilisi, Easter 2018
Arrived at the airport of Tbilisi I get a lift from the father of the man in whose house I stay in Tbilisi. It is a very nice and gentle man and the meeting is nice. Once in the car, however, his style changes into a rough ride … Suddenly I realize why … If you are not on your stripes here in Georgia you can not survive here in traffic … rules are relative here and everyone seems to drive like a furious bull in the traffic here… What immediately strikes me in the city is the cool atmosphere, the many broken buildings, …. On the street you see more men than women … What also strikes me is the coolness and roughness in the people here … many people here carry an aura of hardness around them …
Arriving in the old city I see the image of the Kartlis Deda in the hills around Tbilisi … A huge female statue that looks out over the city … I feel intuitively that I have to do something there … It is quite funny this image of this woman who is looking out over the city … Because this city in general seems to breathe little femininity … When I look at the picture I suddenly realize that this woman seems to tell the same story that i see… The figure looks female at first sight but not so feminine when i look closer … What I see in the image shows the same thing I feel here in Tbilisi … I see an image of hardening and coolness … It seems as if all emotions from this city have disappeared for a large part. The gentle feminine in both man and woman is mostly absent.
The image of this woman closed in an armor is also the case with many people in this city. In the picture I do not see soft female forms but a body that has been trained. A fully trained and aligned underbelly, muscular male arms, even her breasts seem to have fully stretched and lost all softness … It reminds me a bit of the image of Jeanne d’Arc who also had to dress and behave like a man to survive in a patriarchal world where there was no room for feelings … It reminds me of the fact that many women first have to stand in their male pool and then after can land in their softness … Just like that in the West has been the case and is still like that sometimes … What I see here in Tbilisi is a lot of hardness and also hope for the future as a new generation is starting to break out …
Easter Monday, Tbilisi
Today I decide to do a ritual with water from the source of Glastonbury at the statue. I do not have a plan or map of the city and I only have internet in the house where I stay so I decide to walk intuitively through the city as I always do when I get somewhere … I take one of the bottles of water with me .. The place where I am staying is at the foot of a hill that listens to the name Solaki hill from which the statue of the woman looks out into the city. With a cable lift you can go to the mountain, but I feel that I want to walk a bit and decide to go up on the mountain and leave the hectic of the city behind me. It is a big climb and I feel like I’m climbing the Glastonbury Tor again. Again I go up the mountain with the water.
After a strong climb I pass a church that listens to the name Bethlehem church. I decide to go in. When I come in I notice that there is an Orthodox celebration going on … I take a place in the church and listen to how the priest sings mantras … Everyone stands up and most people have a candle in their hand … when I close my eyes my eyelids start to shake and a message comes through … “You are here to bring the water and the female into this temple, you are here to unite the water with the fire …” Then I continue in the silence to listen to the mantras while I feel the connection with the fire that people carry and the water that I carry in my backpack …
When I come outside I see that there is a fountain at the church that is dry … I get my shell that I always use during the trips and do a water ritual at the dry fountain … then I continue on my way … after a new climb once again I decide to go to a church … again I decide to go in … as if the timing is perfect, here is also a celebration going on … again the same image … a male priest who sings mantras and all people who carry a fire … again i feel that I also have to bring the water to this place again … outside the church I do another water ritual …
My trip then goes back up the mountain … After a new steep climb I arrive at a spot at the foot of the statue of the Kartlis Deda … just at that moment I see two men passing hand in hand … an amorous couple … It fits completely in the energy of bringing back the feminine aspect that these two men just pass here … Here in Tbilisi I have not seen a couple of men anywhere yet … A friend even told me before I left that it was recently still the case that in Georgia homosexuals are still insulted … When the men go on I do a ritual with the water at the foot of the statue …
When I go back down the mountain I meet a woman who speaks English and with whom I chat a little … I ask her about the history of this quarter of the city … she tells me that here used to be the ancient fire temples of Zoroastrianism … I ask her the question to which I actually know the answer if there are also water temples here and she says that this is not the case … Suddenly it is clear to me that the image that I received is correct … I had to bring the water to these temples to unite it with the fire of the temples of Zoroastrianism … On my retreat I decide to go into the Bethlehem church … people are still singing mantras … I sprinkle some last drops of water in my palms and ask a candle to one of the priests that I then light on a fire … I close my eyes and see how the water and the fire unite inside and outside of me and I feel that what I had to do in Tbilisi happened …
Later that day I walk again by feeling through the city … After an hour of walking I arrive at a hill a bit past the city center … My eye falls on a sign with Mtatsminda Pantheon and I decide to ascend the hill … It is again a very steep ascent that spirals upwards … After a short walk I come to the Pantheon … When I look from the city I see Tbilisi stretched out like in a patchwork in front of me … This time I have no water with me as i already felt i had to do the ritual this morning with the water … Arriving at the back of the temple, a smile comes to my face when I see that a source springs from the mountain here … I refresh myself on the water and then enter the temple standing next to the source … what immediately strikes me in the temple is that there are no candles burning here … I decide to take four candles and light them in every corner of the temple while outside the corner the water flows from the well … Again, water and fire come together …
See you on the way …
Hug
Jan