Heilig water
Ik ben intussen aangekomen in Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Met mijn backpack als trouwe metgezel ben ik opnieuw onderweg. Net voor mijn vertrek heb ik mijn laatste spaargeld van mijn rekening afgehaald waarmee ik mijn reis zal financieren. In tegenstelling tot wat er vroeger wel eens was is er nu geen angst voor tekort. Ik heb vertrouwen dat het leven voorzienig is als ik mijn hart volg en dat geld dient te stromen vanuit het hart en slechts een instrument is … In mijn rugzak draag ik ook de flesjes water mee die ik uit de bron van Glastonbury heb opgehaald. Het water uit de bron van Glastonbury waarmee ik recent ook ritueel de Tor van Glastonbury beklommen heb …
Alles toont zich momenteel in het moment als in een constante stroom van synchroniciteit … Ik volg meer dan ooit de signalen en de beelden die komen … Zo ook voor mijn reis naar Glastonbury het beeld binnen kwam dat ik water uit de bron van Glastonbury mee diende te nemen op mijn reis naar het Oosten. Om dan op verschillende plaatsen ritueel iets mee te doen als ik het voel … Ik wil hier dan ook graag iets over delen over hoe dit thema van water voor mij voelt … Meer dan ooit voel ik immers dat deze reis ook een reis is voor het collectieve … Voor veel mensen zal het misschien lijken dat ik zomaar even op reis ga … Ik voel echter dat er een diepere missie in is gelegen die zich ook toont in de vele synchroniciteiten en goddelijke leiding … Het is ontzettend moeilijk in woorden te gieten … Ook wat betreft het doel van de reis … omdat het bij momenten rationeel niet te bevatten is en alles zich in het moment vormt en toont …
Een belangrijk aspect van mijn reis wat reeds duidelijk is geworden dat is het thema van het water en het heilig vrouwelijke … Voor veel mensen is water iets vanzelfsprekend … Iets dat uit de kraan komt wanneer je deze opendraait … maar het is helemaal niet zo vanzelfsprekend … Ik herinner me zelf nog hoe ik vroeger als kind in bad zat mijmerend over hoe het water zich een weg had gevonden naar de kraan van het bad … Ik wou als kind al het dieper verhaal van water kennen … Water is immers niet zomaar water … Water is een bezield wezen … Water is iets heiligs … Water leeft … Water communiceert … Water heeft een eigen DNA structuur … Ook wij als mensen bestaan voor het grootste deel uit water … Water heeft net als ons een eigen bewustzijn …
Water is altijd al iets heiligs geweest … Vele bronnen en rivieren worden als sinds de oudheid verbonden met Godinnen … Mensen zijn zich altijd bewust geweest van het heilige karakter van water … Iets wat we in het Westen soms zijn vergeten … Het is nu allemaal zo vanzelfsprekend om een kraantje open te draaien … Tijdens het opgroeien worden we nauwelijks nog geleerd op school wat water werkelijk is … Laat staan dat water leeft … Dat water goddelijk is … Al sinds de oudheid waren mensen daarvan heel erg bewust en kwamen mensen samen bij bronnen om water op te halen … Om water te vereren … Bronnen waren toen plekken van samenkomst …
Een belangrijk aspect van de reis die ik hier in het Oosten maak is dus geconnecteerd met het water voel ik … Ik zou zelfs durven zeggen dat ik hier een missie doe voor het water … Wat misschien vreemd kan klinken voor sommigen … via het water voel ik dat ik ook emoties en het vrouwelijke dien terug te brengen naar het Oosten … Water is emoties … Het vrouwelijke aspect in de wereld … waar water is daar is leven en bezieling … Een tijdje terug voor de reis had ik ook een beeld in een meditatie waarin ik de dorheid en het ontbreken van water in het Oosten zag … Het water dat op vele plaatsen in het Oosten is weggetrokken … Waarbij zo ook een stuk het vrouwelijke aspect is weggesijpeld …
De reis die ik maak en het dragen van het heilig water uit de bron van Glastonbury voelt dus als dat ik een stuk het water en vrouwelijke op een rituele manier dien te brengen naar het Oosten in functie van het groter geheel … Vorige vrijdag ben ik samen met een vriendin naar de Jeruzalemkerk in Brugge geweest waar we samen al een eerste ritueel met het water hebben gedaan alsook met zang … Het kwam zo intuïtief in het moment zonder dat het was gepland en voelde kloppend voor het vertrek naar het Oosten om eerst iets te doen met het water in Brugge … Tijdens het ritueel in de crypte van de Jeruzalemkerk kwam bij mij sterk het beeld binnen dat het Goddelijke mannelijke en vrouwelijke zo symbolisch energetisch werden gewekt … de energie van de koning en de koningin …Het Goddelijke mannelijke en vrouwelijke dat ook aanwezig is in het water dat uit de witte en rode bron van Glastonbury komt … waarin het mannelijke en het vrouwelijke zich ook verenigen … ik heb flesjes gevuld die de helft van de rode en de witte bron bevatten … Tijdens deze rituelen kan ik heel sterk voelen dat het gaat over heling … Heling voor de plek, voor het collectief en individueel … Het hangt allemaal samen … Zaken die moeilijk zijn te verklaren in woorden …
Het pad ontvouwt zich telkens opnieuw in het moment en ik volg gewoon de signalen … de ervaringen zal ik dus ook delen via deze weg met jullie … Omdat het een verhaal is dat over meer dan mij gaat … Ikzelf ben een facet in een groter geheel … Het gaat over het overstijgen van wie ik ben als persoon … Vele mensen zijn overal bezig met energetisch werk in het groter geheel en iedere bijdrage is belangrijk … Het is ook mooi te zien hoe alles in elkaar overloopt … Vele mensen die ik ken zijn ook net in deze periode uitgevlogen naar verschillende plekken zonder dat er onderling werd afgesproken … Elk nemen we onze taak op … Zo voelde ik intuïtief ook dat ik water uit de bron met vrienden Ton en Anne diende mee te geven voor de reis die zij nu momenteel maken met een groep in Iran …
Ik kan meer dan ooit zien en voelen wat er zich afspeelt in het collectieve veld en hoe alles verbonden is … Ook al zijn veel dingen rationeel niet te verklaren … Wat ook niet hoeft … De essentie van het leven valt met de rationele geest niet te verklaren … Zo werd me nu vandaag ook duidelijk wat het doel van mijn bezoek was aan Tbilisi … Het toont zich in het moment … De ervaringen hiervan dien ik nog uit te schrijven maar volgen nog … Ik zal mijn ervaringen hier blijven delen alsook via mijn blog, als je de blogs via mail wil ontvangen kan je me ook altijd een mail sturen en dan krijg je ze ook via mail …
Bij deze wil ik ook nog eens de vele mensen danken die mee afstemmen tijdens de reis … Ik ben daar heel dankbaar voor … In mijn hart reizen jullie mee en zijn we verbonden …
Hele dikke knuffel
Tot onderweg
Warme groet,
Jan